Stage KII อู้หู มันถูกได้ไง !!!!!!!! (ตอนที่ 2) + เที่ยวโอซากะ แบบเรื่อยเปื่อย

และก็ได้เข้ามาในเธียเตอร์ครั้งแรกในชีวิตได้ซํกที !!!!

ที่นั่งที่ได้ถือว่าอยู่ตรงกลางเวทีพอดีเป๊ะ!! แถวที่ 4
ไม่ไกลมาก แล้วก็ไม่ได้ใกล้มาก ถือว่ากำลังดี กำลังมองเมมเบอร์ได้กรุบกริบๆ

สำหรับรายชื่อ Member ที่ขึ้นวันนี้มีดังนี้

阿比留李帆
荒井優希
石田安奈
内山命
江籠裕奈
大場美奈
北野瑠華
木下有希子
惣田紗莉渚
高木由麻奈
高柳明音
日高優月
古川愛李
古畑奈和
山下ゆかり
山田みずほ

เห็นชื่อปุ๊บ โอ้วววววววววววว
อ่านไม่ออก ถถถถถถถถถถถ
คือถ้าคันจิคุ้นๆ ก็มีอยู่แค่ นาโอะ พี่นก ยุกโกะ บลาๆๆ

จริงๆที่รู้จักแบบพูดชื่อมาแล้วนึกหน้าออก นี่ก็มี อากาเนะ, ยูนะ, มินะรุน, ยุกโกะ, บลาๆๆ, อันนะ, นาโอะ ส่วนที่เหลือ ยอมรับว่าเคยได้ยินแต่ชื่อ ให้เดินสวนกันข้างถนนนี่ก็ไม่รู้จักอ่ะ

(อยู่กลางเวที ทำตัวเสร่อๆยกแท่งไฟสูงๆ 555555)

แล้วพอตอนเมมฯ ออกมานี่แบบบบบบบบบบ เห้ย แม่มมมชัดสราดดดดดดดดด
มองไปทางไหนก็สวยไปหมดดด แสงสีเสียง บรรยากาศ โอ้ยยย อะไรมันดีไปหมด
คืออย่างเมมเบอร์บางคนเราก็เคยไปเจอใกล้ๆที่งานจับมือมาละ แต่บนเวทีนี่ ดีกว่ากันเยอะ
 

(จะเห็นว่ามันใกล้จริงๆนะเอออ)

นี่จะบอกว่า พอตอนออกมาเนี่ย สายตาเราก็ต้องเพ่งไปที่นาโอะ คือจริงๆไม่ต้องเพ่งมากก็จะเห็นอยู่ละ
นางเต้นแรงได้อีก ถถถถถถถ และมีอีกคนนึงที่อยู่ๆเราก็ รู้สึกถูกชะตามากเลย
แบบเห็นแล้ว สวย สดใส เต้นดี ดูมีอนาคต
ตอนนั้นไม่รู้ด้วยนะ ว่าชื่ออะไร ถถถถ จนโอตะข้างหลัง ตะโกนแบบ ยูชุกิ...........................
คือตะโกนอยู่นั่น 555555 ตะโกนจนเราชอบ มองตลอดเลย

(ฮิดากะ ยูซุกิ  >//< )

พอผ่านช่วง MC ก็ถึงเพลงที่เราไม่ชอบให้นาโอะเล่นเลย มันแมนไป T____T
เราชอบผู้หญิงใสๆ เขินๆ ขี้อายๆ เจอนาโอะแมนๆจบเบย

Cross (クロス)
แต่พอเอาเข้าจริง โหยยยยยยยย ม่างงงเท่มาก เท่ เท่ เท่ เท่ เถิดเทิงมาก เท่ฟุ่มเฟือย มาก
กลายเป็น กลับบ้านมานั่งดูแต่เพลงนี้ ที่นาโอะเต้น T____T (จบแล้ว ความแบ๊วของนาโอะ)

 

(กรี๊ดดดด เท่ๆ)

เท่ได้ฟุ่มเฟื่อยมาก ยิ่งตอนเหวี่ยงขาไมึค์นี่นาโอะอินเนอร์มาเต็ม
ไอ้เราก็อินเต็มๆ กลับมาห้องถึงกับเพ้อ อยากจะโดนขาไมค์นาโอะฟาดเข้าจังๆซักที
คงจะฟินน่าดู (มีเป้าหมายใหม่ปีหน้า ขอโดนขาไมค์นาโอะฟาด 5555)
.
.
.
แล้วเพลงต่อมาที่เรารุ้สึกว่าเห้ยยย มันใช่!!! (เราสายแบ๊วอยู่แล้วด้วย)
มันคือเพลง
เพลง
เพลง
เพลง
.
.
.

Finland Miracle (フィンランド・ミラクル)

(ไม่ใช่!!!!!)

 .
.
.
.
.

เพลงนี้ต่างหากกกกกก

Usotsuki na Dachou (嘘つきなダチョウ)  

คือแบบท่าเต้น มันดุ๊กดิ๊กๆๆมากกกก ดูแร่ดๆๆ
แล้วเพราะเพลงนี้ ทำให้มองเจอเด็กน่ารักมากๆๆ อีกคน
 

เอโก ยูนะ 

เอาจริงๆ ก็รู้จักอยู่แล้วล่ะ เคยเห็นในเอบิโชว์ บ่อยๆ (เด็กคนที่ป้าแกปลื้ม)
ตอนนี้ บนเวที หุ่นดีมว๊ากกกกกกกกก ขายาวๆ เต้นดุ๊กๆดิ๊กๆ แอร๊ยยยยยยยย แพ้ทาง
แล้วเพลงนี้

ฮิดากะ ยูซุกิ
ก็น่าร้ากกมากกกก ชอบเด็กแบบนี้จังเลยยยย

(ยูนะ กับ ยูซุกิ โชว์จักกะแร้ขาวๆ)

กลับมาก็แอด G+ รัวๆๆๆๆๆๆ แต่ไม่รู้ทำไม ไม่น่ารักเหมือนบนเวที
ดูเป็นเด็กประสาทๆๆ 55555 แต่ก็รับมาอุปการะละ
(พูดไม่ดูเงินในกระเป๋า T___T )

---------------------

KII เนี่ย เป็นทีมที่ตลก ช่วง MC ขนาดฟังไม่รู้เรื่อง (แต่คือมันก็พอมโนได้ว่าพูดเรื่องอะไรกัน)
มันก็ยังตลกเลยยยยยยย เอาจริงๆ เห็น โอบะ มายืนถ่างขา บนเวที ก็ตลกละ 555

(ดู โอบะ ยืนถ่างขาก็ตลกละจริงๆ)

อีกเพลงนึงที่ชอบก็

Kodoku na Ballerina (嘘つきなダチョウ)

เพลงเพราะ เมมเบอร์สวยทุกคน โดยเฉพาะ Souda Sarina สวยมากกกกกก นาโอะก็ล่ำมาก #ไม่เกีี่ยว

................................................

แล้วก็มาถึงช่วง Medley ช่วงสุดท้าย ที่เล่นเพลงเต้นรัวๆ ได้เห็นพลังกับตาก็วันนี้
ชอบมากตอนที่เต้นรัวๆเนี่ย สนุกกกกกก ดูยังไงก็สนุก แต่สนุกแค่ไหน ก็ขยับได้แต่แขน ถถถถถถถถ
(โอตะญี่ปุ่น มันสนุกกันได้สุดแค่นี้ 55555)

สำหรับ โคเอ็นครั้งนี้โดยรวมประทับใจมาก บรรยากาศอะไรต่อมิอะไรมันสุดๆ เคยไปดูคอนเสริต
ระดับ 4 หมื่น คน ยังไม่รู้สึกถึงพลังของโอตะขนาดนี้
ถ้าชาตินี้มีโอกาสหวังว่าคงได้เข้าไปอีกนะ ถถถถถ

(อยากเจอยูซูกิเลย นี่ต้องเสียเงินจับมือเพิ่มอีกคน Y____Y)
---------------------------------

หลังจากนั้น อีกวันก็นั่งรถบัสกลับไป โอซากะ นัดน้องไว้ที่นั่น ไปหาไรกิน เดินเล่น เมาท์มอยหอยกาบ
คราวนี้ ก็ใช้บัสเจ้าเดิม แต่ราคาแพงกว่าขามานิดหน่อย ราคา 2,500 เยน นั่ง 3 ชม. สบายมั่กๆๆ
ระหว่างทางก็มีจุดพักรถ ลงไปหาไรกิน




ได้ทาโกยากิมา แต่เป็นไส้หมู ?!? งงไหม ทาโกะ ?!? แต่เป็นหมู หรือเราสั่งไรผิด........
ก็ต้องรีบทานอีกต่างหาก เดี๋ยวรถออก สรุปกระซวกไป 5 นาทีหมด แต่ลิ้นพองไปทั้งวัน T____T


พอไปถึง โอซากะ อย่างแรกก็แวะไปร้านเครื่องสำอางค์เพราะมีคนซื้อฝาก
แล้วก็ไปร้านเสื้อผ้า เพราะเสื้อผ้าหมดดแล้ววววววว
ได้เสื้อ 1 ตัว
กางเกง 1 ตัว
รองเท้า 1 คู่
(ให้ใส่หนังเดินทั้งวันก็ไม่ไหว)
ถุงเท้า 3 คู่
หมดไปอีกเกือบ หมื่นเยนนนนน T____T

แล้วก็ไปเจอน้องที่สะพานนนนนน



แต่ก่อนชอบเรียกสะพานกูลิโกะ แต่ตอนนี้กลายเป็นสะพานอายาเสะ ไปแล้วววว
แต่ก็น่ารักดี ชอบนางเอกคนนี้ (ชอบผู้หญิงยิ้มสวยๆ)

------------------------------------------------
ตอนเย็นก็แวะไปกิน ร้านโอโคโนะมิยากิ ที่สาวๆ NMB เป็น พรีเซนเตอร์
แต่ก็ไม่ได้สั่ง ชุด NMB หรอกนะ แพง และดูว่าคงจะเยอะไปกินไม่หมดแน่ๆ

สังเกตง่ายๆ มีป้ายใหญ่ๆอยู่หน้าร้านนเลยย 

รสชาติโดยรวมก็อร่อยดี(แม้จะถ่ายรูปอาหารออกมาได้ อุบาท์ ชวนติดเรท ก็เถอะ )
อีกอย่างเตาร้อนมาก นั่งไปเหมือนโดนเผาตลอดเวลา

แวะไปหน้า เธียเตอร์ของ NMB
(ทำให้ตอนนี้แวะไปถ่ายรูปมาครบทุกเธียเตอร์ละ AKB, HKT, SKE, NMB)



แล้วก็ตามสไตล์ติ่ง เนื่องจากไม่รู้จะไปไหน นึกถึง PV นัมบะ โอ้ววว มีเพลงนึงมีเพลงแนะนำโอซากะ เลยไปตามเพลง (ซึ่งก็ไปมาจะหมดละ..............) เลยแวะไปที่ๆนึง



หอคอย Tsutenkaku นั่นเองง



นั่งรถไฟจาก ที่พักแถว Esaka ไปเกือบ 30 นาทีได้ บรึ้นๆ รถไฟสายนี้สวย ดูคลาสสิกดี



ตอนแรกถ่ายมุมเดียวกัน แต่ย้อนแสงเว่อร์ เลยต้องมาถ่ายด้านหลังแทน

หลังจากนั้นก็หมดไปครึ่งวัน ไม่รู้จะทำไรละ เลยไปหาร้านนั่งนานๆ ตอนแรกจะไปนั่ง คาเฟ่ Akb แต่ก็แบบ เพลียกับอาหาร แล้วก็น้ำ
เลย มาได้นั่งหาไรทานที่ Honolului Coffee ตรง Dotonbori
ร้านบรรยากาศดี อากาศเย็นๆด้วย เลยมานั่งริมหน้าต่าง กินลมชมคลอง สีคล่้ำๆ









สั่งกาแฟ กับ Pancake มากิน แล้วข้างๆก็มีเด็กแบ๊วๆ มานั่งถ่ายรูปกันคิกคักๆๆ

แวะร้านซูชิจานหมุน แถวๆ เธียเตอร์
รสชาติกลางๆ บริการก็กลางๆ แต่ก็อร่อยกว่ากินบ้านเราอยู่ดี

สุดท้ายก็แวะไปคาเฟ่ ถ่ายรูปลายเซนต์พารุรุหน่อย ไปครั้งนี้แม้จะไม่ได้เจอกัน
ขอเจอลายเซนต์ก็ยังดี ^ ^



ฟิ้ววววว บินกลับไทย ด้วยหางแดงตามเดิม เมื่อยมั่กๆๆ ถถถถถถถถถถถ

--------------------------------------------------------------------

สรุปทริปนี้ เป็นทริปที่กระทันหันที่สุดในชีวิต เอาเป็นว่าเคยมีทริปกระทันหันแบบ
3 โมง เพื่อนโทรมาชวนไปค้างพัทยา นั่นก็แบบเห้ยด่าเป็นชุดๆ ว่าชวนไรตอนนี้
แต่นี่ 4 โมงเพิ่งจองตั๋วไปญี่ปุ่น แล้วบิน 2 ทุ่ม

แต่โดยรวม เรามีความสุขมาก ได้เข้าเธียเตอร์ที่เคยคิดว่า ชาตินี้คงไม่มีดวงเข้าละ
(ก็ลงไปเป็นปีๆละ ไม่ได้ซักที) ได้เจอเด็กน่ารักๆเพิ่ม >///<

ท้ายสุด ก็ไม่มีอะไร จะพิมพ์ละ ขอบคุณที่ตามอ่านกันมาจนจบ หรือใครมาอ่านแต่ตอนจบก็ยังดี ถถถถถ

บ้ายยยยบายย เจอกันใหม่เมื่อมีอะไรจะเขียนนนน

Stage KII อู้หู มันถูกได้ไง !!!!!!!! (ตอนที่ 1)

เช้าวันพุธ วันที่แสนจะธรรมดา

( เสียงนกการ้องเป็นปกติ)

ตื่นนอนปกติ แต่งตัวมาทำงาน หยิบกล่องรูปที่จะเอามาส่งให้คนที่สั่งรูปไว้ใส่กระเป๋า
และตอนก่อนออกมาก็เห็นว่ามี Passport อยู่ในกล่อง แต่ขี้เกียจหยิบออกละ
(ใครจะไปคิดว่า ความขี้เกียจในตอนนั้น จะเป็นจุดสำคัญจุดนึงของทริปนี้ !!!!!)

วันนั้นช่วงก่อนเที่ยงเราก็เข้าไปเช็คที่ http://ticket.akb48-group.com/ เพราะจะไปดูว่าทัวร์ทีม A เปิดให้ลงรึยัง (ก่อนหน้านี้มีลง สเตจ BII กับ KII ไว้ แต่ก้เช็คมาละว่ามันไม่ถูก
ตอนลงไปก็ไม่คิดว่าจะถูกอยู่ละ ถถถถ)

ทีนี้พอเข้าไปเช็คก็ เอ๊ะ!! เอ๊ะ!!
ทำไมช่องที่ประกาศว่าไม่ได้ มันไม่มี KII (คือเป็นโรคจิต ชอบดูแทปที่ไม่ได้ก่อน)
หรือยังไม่ประกาศ ???
แต่พอมาดูช่อง ที่บอกว่าถูกรางวัล.....เฮ้ยย ถูกจริงด้วย!!! .....แต่(ยังมีแต่อีก)
ถูกสำรองไรงิป่าว??? ก็ไม่ใช่ ถูกจริงๆ ถูกแบบถูกจริงๆ 55555 ตอนนั้นใจสั่นมาก
แล้วก็มาตั้งสติเช็คเมล์ มีเมล์ยืนยันเว้ยเฮ้ย!! เล่นวันไหนวะ?? เล่นพรุ่งนี้เว้ยเฮ้ยยยย !!!
(เมมฯฟูลทีมเว้ยย นาโอะ พี่นก ยุกโกะ บลาๆๆๆ ฮิดากะ โอบะ เอโก) อุทานเลยตอนนั้น
สราดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

(บุญตา เวลาถูกมันขึ้นงี้นี่เอง)

**น้ำตาแทบไหล** น้อยใจในโชคชะตา
คือจะไปยังไง วันนี้เที่ยงยังอยู่กรุงเทพฯ แล้วต้องไปถึง นาโงย่าพรุ่งนี้ ภายในเวลาเวลา 16.30 น.
(เหลือเวลาอีกแค่ 24.30 ชั่วโมง กับระยะทางเป็นพันๆไมล์)

*ขอย้อนอดีตแปร้บ เราไปญี่ปุ่นมาทั้งหมด 7 ครั้ง แล้ว 6 ใน 7 ครั้ง เราลงสเตจทุกครั้งของทุกทีมด้วย และก้ไม่เคยได้ สิริรวมก็ร่วม 50 ครั้ง ในเวลาได้ก็ 17 เดือน !!!!* แล้วครั้งนี้ดันได้ ได้ตอนที่อยู่ไทยอีก

 ตอนนั้นก็ทวิตลงไป ทุกคนก้คงแบบขำๆ บางคนคงคิดอีนี่จะลงไปทำไม....

นั่นสิลงไปทำไม!!!! พอพักเที่ยงก้พยายามหาความเป็นไปได้ที่จะได้ไป พยายามดูตั๋ว
(ตั๋วบินตรงแพงมาก 24,xxx) แถมที่ไปลง นาโงย่า ก้เวลาไม่ได้ด้วย ทีนี้เหลืออยู่ 2 เจ้าที่จะเป็นไปได้

1.Airasia ลง คันไซ เช้า แล้วต่อบัสไป นกย. (ข้อเสียคือบิน 2 ทุ่มวันนั้น !!!)

2.Jetstar ลง ฟุกุโอกะ แล้วต่อเครื่องอีกรอบไปลง นกย.(ข้อดีคือ ลงเช้า ออกจากไทย 00.20 มีเวลาเตรียมตัว ข้อเสียคือตั๋วที่ต้องซื้อไปต่ออีกที มันไปถึง นกย.บ่าย 3 แล้วเราไม่เคยลง นกย. ก้ไม่รู้ว่ากระบวนการในสนามบิน มาเมืองมันลำบากไหม)

เลยได้คร่าวๆว่า ต้องเป็น AirAsia จะสะดวกสุด (แต่ติดที่บิน 2 ทุ่ม) ไคล์แมกอยู่ตรงนี้
พอคิดว่าบิน 2 ทุ่ม ยังไงก้กลับบ้านไปเอาของ แล้วมาสนามบินไม่ทันชัวร์ๆ แต่ แต่ แต่.....
วันนี้ดันมี Passport ติดเป๋ามา !!!!! ความเป็นไปได้มันเลยมี ว่าถ้าไปก้ต้องออกจากออฟฟิศ
แล้วไปสนามบินเลย ไม่ต้องกลับบ้าน

ณ เวลานั้นเกือบ 14.00 ละ เหลือเวลาอีก 22 ชั่วโมง

เคลียงานที่ค้างอีก 1 ชั่วโมง !!!!! 

ที่นี้บ่าย 3 พูดเลยว่าสมาธิมันไม่มีมากๆ ใน ทล.ก้บิ้วท์ให้เราไป แต่ในใจคิดละว่า  คงไม่ได้ไปละ มันไม่พร้อมจริงๆ ไม่ว่าจะเรื่องเงิน เรื่องเสื้อผ้า เครื้องใช้ แถมตอนนี้ก้สามโมงกว่าละ
เหลือเวลอีก 19 ชั่วโมง ที่ต้องไปถึงนาโงย่า 
และอีก 2 ชั่วโมงนิดๆ ที่ต้องไปถึงสนามบิน !!!

พอมาคุยกับพี่ๆในทีม ทุกคนลงเป็นเสียงเดียวกันว่า อยากให้ไป ( พี่ๆเลิศมาก กราบ 3ที ) ตอนนั้นเลยตัดสินใจว่า 4โมงเย็น เราต้องคิดละนะจะเอาไง เวลาไม่มีละ ถ้าไปต้องจองตั๋วเลย.....

(ที่อยากไปเพราะ แฟนเราขึ้นนี่แหละ >< )

สรุป 4 โมงนิดๆ กดป้าบ!!!!!! เรียบร้อยยบบ เงินปลิวไปเกือบ 15,000 
ใช้เวลาเลือก โรงแรมที่ นาโงย่า 2 นาที กดจอง!!! ป๊าบ !!! ปริ้นๆๆๆๆ 
ลงไปโลตัส ซื้อเสื้อ 1 ตัว กางเกง1ตัว ชุดแปรงฟัน 1 ชุด
เก็บที่ชารตแบต ฟิ้ววววว ใช้เวลา 35 นาที ครบทุกอย่าง..........!!!!!!!!
นั่งแทกซี่ไปสนามบิน ดูของในกระเป๋า

- เสื้อมี 2 ตัว(ได้ของแถมมาตัวนึง 555)
- กางเกงยืน 1 ตัว
- ชุดแปรงฟัน
- ที่ชารตแบต
- แล้วก้เอกสารที่ปรื้นมา

คือมีแค่นี้จริง ๆ (; ; ) ตอนนั้นเริ่มคิดแบบ ศุลฯจะให้เข้าไหมเนี่ย..........

หลังจากนั้นก้ลัดฟ้า บินฟื้ววววววว มาแวะทรานสิทที่ KL 1.30 ชั่วโมง ก้ใช้เวลาว่างนั้นจองบัส เพื่อนั่งไป นาโงย่า แล้วก้ไลน์มาบอกน้องคนนึงว่าตกลงเราไป ก็กรี๊ดๆๆ กันในไลน์ 55555555


(ต่อเครื่องที่ KL)

แล้วช่วงที่ไป ก็มีน้องที่รู้จักที่เคยเจอกันที้ญป. เค้ามาช่วงนี่พอดี เลยเมสเสสไปหาเค้าว่า ขอยืมแท่งไฟหน่อยได้ไหม....(โอ้ สรุปน้องใจดี ให้ยืมอีก *ทริปนี้มีคนช่วยเยอะจริงๆ*)

 

 แล้วก้ถึงญี่ปุ่น ตามกำหนดเวลา 08.40 ผ่านศุลฯสบายๆ คงเพราะมาบ่อยด้วยล่ะมั้ง....

---------------------------------------------------

ก่อนจะไปต่อ ขอเล่าเรื่องของเรานิดนึง สำหรับ 48G  เนี่ย เราตามมาได้สักพักล่ะ แล้วซักช่วง 2-3 เดือน ที่แล้วเคยคิดว่า สำหรับ 48G มี Event อะไร ที่เราอยากร่วมมั่ง.... ก้นั่ง List ได้ว่า

1.งานจับมือ
2.ถ่ายรูป
3.สเตจที่โอชิขึ้น
4.คอนฯโดม
5.คอนแกรตฯ
6.เลือกตั้ง
7.จังเก้น

ซึ่งก่อนหน้านี้ 1,2,4,5 ได้ทำละ เหลือ 6กับ 7ที่มีปีละครั้ง โอกาสได้คิดว่าพอมีหวัง แต่ 3 เนี่ย เคยบ่นกับตัวเองว่าชาตินีจะได้ เข้าไปดูมะ...แล้วพอคราวนี้มันได้ มันเลยเป็นเหตุให้ต้องมานี่แหละ

-----------------------------------------------------------

ฉะแด๊นนนนนน ถึงแล้ว เมืองจีน เพราะมีหมีแพนด้า !!!!!

(สนามบินคันไซ)

นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้มาลงที Kansai (เคยแต่มานั่งกลับไทยจากสนามบินนี้) แล้วก็นัดน้องที่มาจากไทย
ที่สนามบินนี้ ว่าจะเข้าเมืองด้วยกานน และเราก็ขอยืม แท่งไฟเค้าด้วย เพราะไม่ได้กลับไปเอาที่บ้าน
ให้ซื้อใหม่ก็นะ....... ตังค์ละ !!

แท๊นแท๋นนนนนนน ได้มาแล้วว


(เปลี่ยนสีได้หลายสีเบยยย)

ทีนี้ก็ต้องรีบเข้าเมือง เพราะว่า เราจองตั๋วรถบัสไว้ที่ สถานี Umeda ตอน 11.30 น.
โดยเป็นบัสของ Willer ค่ารถถูกมั่กๆ เป็นโปรโมชั่น พอดี 1500 เยน / เที่ยว (วิ่ง 3 ชั่วโมงถึง นาโงย่า)



ที่นั่งสบาย กว้างขวางมาก มีที่ชาร์ตแบตให้พร้อม จอดแวะพักรถให้เข้าห้องน่้ำหาไรทาน 1 รอบ แล้วก็ถึงจุดมุ่งหมายตามเวลาเป๊ะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!

ระหว่างทางก็คุยไลน์กับน้องคนเดิม ก็ถามว่า เมมได้ๆนอกจาก นาโอะ พี่นก ยุกโกะ บลาๆๆ แล้วมีใครอีก
น้องก็ไล่มา มี ยูซุกิ ....บลาๆๆ (ก็เลยถามกลับไป นี่ดังละใช่มะ ยูซุกิเนี่ย ใครฟระ)

ตอนนั้นก็เริ่มตื่นเต้นละ อยากเจอแฟน (นาโอะ) ใจจะขาด รอนๆ

จากนั้นก็ไปเก็บของที่โรงแรม อาบน้ำ(นี่อาบครั้งล่าสุด 7 โมงเช้าของวันก่อนหน้า ถถถถถ)

ซึ่งในเมลล์นั้นส่งมาบอกว่า เราต้องไปจ่ายเงินค่าตั๋วตอนเวลา 16.30 น.  เลยไปหาอะไรทานก่อน ทานข้าวมาครั้งล่าสุดนี่ 12.00 ของวันก่อนหน้า(ใช้ชีวิตได้ มั่วมากๆ 555555) เลยขึ้นไปดูที่คาเฟ่ SKE
ผลสรุปมาว่า ไม่มีไรน่ากินเลย เลยได้เพื่อนใน ทล.แนะนำ (คุณ98 กับ คุณรัตต้า) ว่าร้านนี้ อร่อยมาก ลุงใจดี ขอเพิ่มข้าวได้ด้วย !!!! ก็เลยเดินตามลายแทง ......
ปล.โคตรไกล 55555555 แต่ก็อร่อยดี ข้าวก็ไม่ได้ขอเพิ่ม คือมันก็เยอะอยู่นะ 555



แล้วแบบนั่งกินคนเดียวทั้งร้านไม่มีคนเลย ตอนโดนล่อลวงมาบอกเสียงเอะอะโวยวาย
มีเสียงสาวๆเจี้ยวจ๊าว เงิบบบบบ 55555 (ความจริงมันก็เพิ่ง 4 โมงนิดๆ ใครจะมากินเนาะ)

หลังจากทานเสร็จก็ขึ้นไปเอาบัตร พร้อมเตรียมตัวเข้าไปดู สเตจกัน !!!!
l
l
V
จะอธิบาย รายละเอียดวิธีการคร่าวนะครับ เผื่อใครถูก แล้วมาดูจะได้ไว้เป็นแนวทางด้วย

1. จากเมล์ที่เราได้มา หรือเว็บที่เราเข้าไปเช็คว่าเราถูก(แบบด้านบนๆ) จะบอกเลขรหัสมาให้เราครับ
ให้เราจำเลขนั้นไว้ หรือจดไว้ก็ได้ครับ ถึงเวลาก็มาต่อแถวบอกรหัสนี้ให้พนักงานที่เค้าเตอร์
เค้าก็จะขอ บัตร ปชช. หรือ พาสปอรตให้เค้าเอามาเช็คกับชื่อที่ลงไว้ในระบบ
แล้วเค้าก็จะออกตั๋วมาให้เราครับ ที่นี้คิดว่าน่าจะมีชาวต่างชาติมาดูพอสมควร
เค้าก็หยิบกระดาษภาษาอังกฤษมาให้เราอ่านพวกรายละเอียดนิดหน่อย ว่าต้องมาถึงก่อนกี่โมง บลาๆๆ

2. เมื่อได้ตั๋วมาแล้ว ก็ให้เช็คชื่อเรา แล้วก็ดูตัวเลขบนตั๋วครับ อย่างของเรา เราได้เลข 50 ซึ่ง 50 นี่ไม่ใช่ตำแหน่งที่นั่งนะครับ 50 นี่คือหมายถึงเราลำดับที่ 50 ซึ่งเมื่อถึงเวลา 6 โมง ที่ Theater จะมีแถวให้ต่อครับ โดยจะเรียงลำดับแถว 1-10, 11-20, 21-30 ไปเรื่อยๆ จนถึง 200 นิดๆ ทีนี้เค้าก็จะจับฉลากครับ ว่าจะให้
แถวไหนเข้าไปก่อน ซึ่งถ้าใครเข้าไปก่อน ก็จะได้เค้าไปพร้อมๆกันทั้งแถว แล้วก็ไปเลือกที่ๆอยากนั่งข้างในได้เลยครับ ^ ^



ข้างบนนี่คือรูปตั๋ว แล้วก็ได้เลข 50 ตอนไปถือว่าโชคดีกลางๆ ได้เข้าแถวที่ 6 หรือ 7 ไม่แน่ใจ
ได้ตำแหน่งที่ดูค่อนข้างโอเคอยู่เหมือนกันครับ (คิดว่าคงเพราะนาโอะ อยากให้เราเห็นชัดๆ ถถถถ)



ตั๋วพร้อม !!! แท่งไฟพร้อม ก็ลุยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอจบตอนที่ 1
เดี๋ยวตอนหน้าจะมาเล่าถึงความประทับใจใน Stage KII แล้วก็ เมมฯ บางคนที่เราไม่รู้จักมาก่อน
แต่บนเวที มันเปล่งประกายมาก จนตอนนี้รับอุปการะมาเป็นลูกเรียบร้อย ถถถถถถถ
----------------------------------------------------------------------------------------