Documentary of BNK48: Girls don’t cry
ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน คุณเห็นดาวดวงเดียวกับฉันไหม ?
ไม่รู้ว่าด้วยความบังเอิญหรืออย่างไรกับหนังสารคดีของ BNK48 เรื่องนี้ ซึ่งตัวผมตั้งใจว่าคงจะไปดูช่วงวันท้ายๆ ก่อนจะออกจากโรง เพียงเพื่อต้องการเสพย์มันด้วยความเป็นส่วนตัวให้มากที่สุด แต่ก็มีเสียงปลายสายเข้ามาในโทรศัพท์ว่า วันนี้มีบัตรรอบสื่อมวลชนมาให้มาดูไหม ก็เลยทำให้ได้ไปดูวันแรกเช่นคนอื่นเค้า
สำหรับตัวหนังนั้น เนื่องด้วยที่มันเป็นสารคดีที่ทำมาจากชีวิตจริงที่ไม่ได้ปรุงแต่งของเหล่าเมมเบอร์ในวง บางเรื่องคุณอาจจะรู้อยู่แล้ว บางเรื่องคุณอาจจะได้รับรู้จากที่นี่ครั้งแรก ซึ่งเป็นงานของเต๋อ ที่จะทำให้ผู้ชมรู้สึกอินกับมันไปในทุกๆจุด climax ของเรื่องได้อย่างไร และทำยังไงที่ทำจะทำให้คนดูหลายกลุ่มไม่เบื่อและมีอารมณ์ร่วม ดังนั้นเนื้อเรื่องเลยถูกปูทางมาหนักๆ แค่ไม่กี่จุด ก่อนจะพยายามลากเส้นตรงไปให้ถึงตอนจบของหนัง และสอดแทรกด้วยบทตลกในบางตอน เพื่อทำให้คนที่กำลังหาวตื่นขึ้นมาดูอีกครั้ง
ในฐานะคนที่ตามวงมาพอสมควร มันจะมีช่วงหนึ่งของหนังที่เราอินเข้าไปในสิ่งที่เมมเบอร์เล่าและระบายออกมา ว่าเอ๊ะเราเป็นส่วนในความเศร้า หรือเป็นส่วนในปัญหาที่เค้าต้องเผชิญรึป่าว บางสิ่งบางอย่างที่เราต้องการ มันคือการทำให้เค้าหลุดจากตัวตนเค้ารึป่าว และเราชอบที่เค้าเป็นแบบนี้ หรือชอบที่เค้าเปลี่ยนเป็นแบบนี้เพราะเรากันแน่ ตรงนี้ต้องขอบคุณเต๋อที่ทำให้เราได้ย้อนกลับมามองตัวเองเหมือนกัน
ส่วนตัวหนังนั้นไม่สามารถกระจายบทลงสู่เมมเบอร์ต่างๆได้อย่างทั่วถึง ซึ่งมองไปมันก็เหมือนกับชีวิตจริงในวง สปอตไลท์มันถูกส่องไปแค่สมาชิกในวงบางกลุ่ม ขณะบางกลุ่มกลับมีเพียงแสงเทียนเล่มเล็กๆ และทำหน้าที่ได้แค่ประคองไม่ให้ดับ ดังนั้นในหนังคุณจะได้เห็นเรื่องราวหลักๆของเมมเบอร์เพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งถ้าไม่ใช่คนที่คุณชอบ ก็อาจจะมีเบื่อๆกันไปบ้าง
แต่หลังจากดูหนังจบ และได้กลับมาคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่เต๋อพยายามนำเสนอ ก็กลับรู้สึกว่ามันมีอะไรมากกว่าแค่เรื่องราวเบื้องลึกของเด็กผู้หญิงในวง แต่มันยังสะท้อนไปยังสังคมว่า แท้จริงแล้วเราให้ความสำคัญกับคนๆนึงที่อะไร เรามองเค้าเพราะอะไร สมมติให้คน 100 คน แหงนน่าขึ้นมองดาวบนฟ้า จะมีซักกี่คนที่จะมองเห็นดาวดวงเล็กๆ ที่แสงน้อย ดูไม่สวยงาม แต่หนังสารคดีของเต๋อเรื่องนี้ มันช่วยมอบแสงให้แก่ดาวดวงเล็กๆเหล่านั้น เพื่อหวังว่ามันจะเปล่งประกายและทำให้คนอื่นมองเห็นความพยายามของดาวดวงนั้นบ้าง
.....ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน คุณเห็นดาวของฉันรึยังนะ?
ไม่รู้ว่าด้วยความบังเอิญหรืออย่างไรกับหนังสารคดีของ BNK48 เรื่องนี้ ซึ่งตัวผมตั้งใจว่าคงจะไปดูช่วงวันท้ายๆ ก่อนจะออกจากโรง เพียงเพื่อต้องการเสพย์มันด้วยความเป็นส่วนตัวให้มากที่สุด แต่ก็มีเสียงปลายสายเข้ามาในโทรศัพท์ว่า วันนี้มีบัตรรอบสื่อมวลชนมาให้มาดูไหม ก็เลยทำให้ได้ไปดูวันแรกเช่นคนอื่นเค้า
สำหรับตัวหนังนั้น เนื่องด้วยที่มันเป็นสารคดีที่ทำมาจากชีวิตจริงที่ไม่ได้ปรุงแต่งของเหล่าเมมเบอร์ในวง บางเรื่องคุณอาจจะรู้อยู่แล้ว บางเรื่องคุณอาจจะได้รับรู้จากที่นี่ครั้งแรก ซึ่งเป็นงานของเต๋อ ที่จะทำให้ผู้ชมรู้สึกอินกับมันไปในทุกๆจุด climax ของเรื่องได้อย่างไร และทำยังไงที่ทำจะทำให้คนดูหลายกลุ่มไม่เบื่อและมีอารมณ์ร่วม ดังนั้นเนื้อเรื่องเลยถูกปูทางมาหนักๆ แค่ไม่กี่จุด ก่อนจะพยายามลากเส้นตรงไปให้ถึงตอนจบของหนัง และสอดแทรกด้วยบทตลกในบางตอน เพื่อทำให้คนที่กำลังหาวตื่นขึ้นมาดูอีกครั้ง
ในฐานะคนที่ตามวงมาพอสมควร มันจะมีช่วงหนึ่งของหนังที่เราอินเข้าไปในสิ่งที่เมมเบอร์เล่าและระบายออกมา ว่าเอ๊ะเราเป็นส่วนในความเศร้า หรือเป็นส่วนในปัญหาที่เค้าต้องเผชิญรึป่าว บางสิ่งบางอย่างที่เราต้องการ มันคือการทำให้เค้าหลุดจากตัวตนเค้ารึป่าว และเราชอบที่เค้าเป็นแบบนี้ หรือชอบที่เค้าเปลี่ยนเป็นแบบนี้เพราะเรากันแน่ ตรงนี้ต้องขอบคุณเต๋อที่ทำให้เราได้ย้อนกลับมามองตัวเองเหมือนกัน
ส่วนตัวหนังนั้นไม่สามารถกระจายบทลงสู่เมมเบอร์ต่างๆได้อย่างทั่วถึง ซึ่งมองไปมันก็เหมือนกับชีวิตจริงในวง สปอตไลท์มันถูกส่องไปแค่สมาชิกในวงบางกลุ่ม ขณะบางกลุ่มกลับมีเพียงแสงเทียนเล่มเล็กๆ และทำหน้าที่ได้แค่ประคองไม่ให้ดับ ดังนั้นในหนังคุณจะได้เห็นเรื่องราวหลักๆของเมมเบอร์เพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งถ้าไม่ใช่คนที่คุณชอบ ก็อาจจะมีเบื่อๆกันไปบ้าง
แต่หลังจากดูหนังจบ และได้กลับมาคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่เต๋อพยายามนำเสนอ ก็กลับรู้สึกว่ามันมีอะไรมากกว่าแค่เรื่องราวเบื้องลึกของเด็กผู้หญิงในวง แต่มันยังสะท้อนไปยังสังคมว่า แท้จริงแล้วเราให้ความสำคัญกับคนๆนึงที่อะไร เรามองเค้าเพราะอะไร สมมติให้คน 100 คน แหงนน่าขึ้นมองดาวบนฟ้า จะมีซักกี่คนที่จะมองเห็นดาวดวงเล็กๆ ที่แสงน้อย ดูไม่สวยงาม แต่หนังสารคดีของเต๋อเรื่องนี้ มันช่วยมอบแสงให้แก่ดาวดวงเล็กๆเหล่านั้น เพื่อหวังว่ามันจะเปล่งประกายและทำให้คนอื่นมองเห็นความพยายามของดาวดวงนั้นบ้าง
.....ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกัน คุณเห็นดาวของฉันรึยังนะ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น