Kanteera's Diary ตอน 01 : Shonichi ที่รัก

Shonichi ที่รัก 

"ฉันรักที่จะยืนอยู่ตรงนี้
ตกหลุมรักกับเวทีท่ามกลางเสียงเชียร์"
.....................
"ต้องซ้อมต้องยากลำบากเพียงใด
กว่าฉันจะได้ก้าวผ่านกำแพงนี้ไป

จนถึงนาทีที่ฝัน เมื่อผ้าม่านนั้นเปิดให้ฉันแสดง"

ทุกคนคงรู้สินะคะว่าท่อนนี้มาจากเพลงไหน
ใช่แล้วมันมาจากเพลงโชนิจิ
เพลงแรกที่หนูได้รับเลือกเป็นเซนเตอร์นั่นเอง
และสองท่อนนั้นเป็นท่อนที่หนูคิดว่า
มันอธิบายตัวตนของหนูได้ดีที่สุดเลย

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ในตอนที่ประกาศเซ็มบัตสึวันนั้น พอหนูชื่อหนูถูกประกาศออกมาว่า
ได้เป็นเซ็นเตอร์คู่กับน้องมิวสิค หนูบอกตรงๆว่าหนูดีใจ
จนทุกอย่างในหัวหนูแบล๊งค์ไปหมดเลย
ลงเวทีมาหนูถึงกับต้องไปถามพี่แก้วอีกครั้งว่า
ตกลงชื่อเพลงอะไรนะคะพี่แก้ว 55555




ณ วินาทีตอนนั้นความรู้สึกของหนูทุกอย่างมันเอ่อล้นไปหมด
รู้สึกว่าสิ่งที่หนูพยายามมาตลอดมันมีคนมองเห็น
และคนนั้นเค้าก็ยื่นโอกาสนั้นมาให้หนู ซึ่งหนูก็รู้นะ
ว่าโอกาสแบบนี้ไม่รู้จะกลับมาอีกครั้งเมื่อไหร่
หนูเลยสัญญาว่าหนูจะทำมันออกมาให้เต็มที่ๆสุด
หนูจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง
ว่าตอนนั้นหนูทำอะไร ทำไมไม่พยายามกว่านี้

"เป็นคนเต้นไม่เป็น คนเดียวที่ไม่ทัน

ร้องไห้ตอนกลับบ้าน ซ้ำอยู่อย่างนั้นตั้งกี่ครั้ง"

"ร้องเพลงไม่เอาไหน ทำไม่ได้ดั่งใจ

ในบางวันก็สูญเสีย ทุกความมั่นใจไปมากมาย"

แต่วันนี้หนูพยายามจนได้เป็น เซ็นเตอร์แล้วนะทุกคน

-------------------------------------------------------------------------

หลังจากที่พวกเราต่างซ้อมร้องซ้อมเต้นกันมาอย่างหนัก
ผู้ใหญ่ก็ได้มาบอกเราว่า
ได้กำหนดการที่จะแสดงเพลง  "วันแรก" ครั้งแรกแล้วนะ
นั่นคือที่สนามราชมังคลาฯ !!!
ใช่แล้วตอนนั้นพวกเราตกใจมาก ที่การแสดงของพวกเรา
จะได้ไปแสดงในสนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ
แถมยังมีการถ่ายทอดสดไปทั่วประเทศอีกต่างหาก
ส่วนหนูไม่ต้องถามนะคะว่าหนูตื่นเต้นแค่ไหน
ก็แค่คืนก่อนวันแสดง
หนูนอนไม่หลับเลยแค่นั้นเองค่ะ.....



และการแสดงวันนั้นก็ผ่านไปได้อย่างราบรื่น
ซึ่งถ้าถามหนูว่าทำได้ดีไหม
หนูก็คิดว่าทำได้ดีนะ แต่หนูจะไม่หยุดแค่นี้หรอก
หนูจะทำมันให้ดีขึ้นไปเรื่อยๆในทุกครั้งที่มีการแสดง
(หนูตั้งใจไว้อย่างนั้นจริงๆนะ )
-----------------------------------------------------------------

แต่หลังจากนั้น ไม่กี่วันพวกเราก็ต้องแสดงเพลงใหม่

 พอมีของใหม่ก็กลายเป็นว่าทุกคนลืมของเก่ากันหมดเลย
กระแสทั้งในอินเตอร์เน็ต ทุกคนพูดถึงแต่เพลงใหม่
จนบางครั้งหนูก็น้อยใจ ว่าทุกคนลืมไปรึป่าว
ว่าตอนนี้ยังอยู่ในช่วงโปรโมตเพลง"วันแรก"
ของหนูกับน้องมิวสิคอยู่เลยนะ

แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะถึงยังไงหนูก็จะพยายาม
และตั้งใจซ้อมเพลงของหนูให้ดียิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ
แต่ยิ่งซ้อมมากเท่าไหร่ พยายามมากเท่าไหร่
หนูกลับคิดถึง ท่อนนึงของเพลงที่บอกว่า

"คำว่าพยายาม ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ"
นั้นไม่จริงเลย

หนูพยายามมากแค่ไหน เพลงนี้ก็ยังแทบไม่ถูกรับเลือก
ให้ได้รับไปแสดงตามงานอื่นๆอยู่ดี
จนหลายๆครั้งหนูก็โทษตัวเองว่า

"หรือหนูยังพยายามไม่มากพอนะ
และหนูต้องพยายามไปถึงแค่ไหน
ความพยายามที่ไม่มีคนมองเห็น
เรายังเรียกมันว่าความพยายามได้อยู่ไหม?"

ในขณะที่โชนิจิก็ยังไม่ได้ออกงาน
หนูก็เฝ้าถามเหตุผลกับตัวเองอยู่เสมอว่าทำไม
หนูถึงเป็นทุกข์กับมันขนาดนี้ ทั้งๆที่ก็มีเพลงมากมาย
ที่มันไม่ดังและไม่มีคนสนใจเหมือนเพลงนี้

จนในค่ำคืนหนึ่งหนูได้ตั้งใจฟังเพลงนี้อย่างละเอียด
ทำความเข้าใจอย่างละเอียด แล้วหนูก็เข้าใจเหตุผลว่า
ที่หนูอยากแสดงเพลงนี้ให้ทุกคนได้ดูไม่ใช่เพราะหนูอยากดัง

แต่เพราะเพลงนี้มันอธิบายถึงตัวตนทั้งหมดของหนู
ออกมาเป็นเสียงเพลง
หนูอยากให้ทุกคนได้เข้าใจตัวตนของหนู
เหมือนที่หนูอินกับเพลงนี้ทุกครั้งที่ได้ร้องมัน

"หนูตกหลุมรักที่จะยืนอยู่บนเวที
และทำการแสดงให้ทุกคนได้เห็น 

ไม่ว่าหนูจะต้องซ้อมหนักแค่ไหน
หนูก็จะต้องก้าวผ่านมันไปให้ได้

ในตอนแรกหนูเต้นไม่เป็น
ร้องเพลงไม่เก่ง
ทุกครั้งหนูจะกลับบ้านไปร้องไห้
และตัดพ้อกับตัวเองเสมอว่า...
ทำไมทำไม่ได้อย่างคนอื่นเค้า

และสุดท้ายหนูก็ได้เป็นเซ็นเตอร์
ซึ่งมันก็ต้องผ่านทั้งหยาดเหงื่อและน้ำตา
ไม่รู้มากมายเท่าไหร่
ซึ่งหยาดเหงื่อและน้ำตานั้นมันคือเส้นทาง
ที่นำไปสู่ความฝันของหนู "

สุดท้ายหนูก็ไม่รู้หรอกนะว่าเพลงนี้จะได้แสดงอีกครั้งเมื่อไหร่
ตอนไหน หรืออาจจะไม่ได้แสดงอีกแล้ว
แต่หนูก็อยากบอกทุกคนว่า
ตลอดความพยายามทั้งหมดของหนูที่มอบให้แก่เพลงนี้
มันจึงทำให้เพลงนี้ได้ชื่อว่าเป็นเพลงของหนู

"รุ่นพี่สร้างไว้ได้ดีแค่ไหน
แต่ฉันก็จะสร้างสิ่งใหม่ให้ดียิ่งกว่า

ด้วยโชว์ที่สะดุดตา และได้ชื่อว่าเป็นโชว์ของฉันเอง"


.......โชนิจิที่รัก........
-----------------------------------------------------------------------

ศิลปิน: BNK48

ฉันรักที่จะยืนอยู่ตรงนี้

ตกหลุมรักกับเวที

ท่ามกลางเสียงเชียร์

และการปรบมือเหล่านั้น

ที่มีให้ฉันทุกอย่างคือความเร่าร้อน

ต้องซ้อมต้องยากลำบากเพียงใด

กว่าฉันจะได้ก้าวผ่านกำแพงนี้ไป

จนถึงนาทีที่ฝัน

เมื่อผ้าม่านนั้นเปิดให้ฉันแสดง

เป็นคนเต้นไม่เป็น

คนเดียวที่ไม่ทัน

ร้องไห้ตอนกลับบ้าน

ซ้ำอยู่อย่างนั้นตั้งกี่ครั้ง

ร้องเพลงไม่เอาไหน

ทำไม่ได้ดั่งใจ

ในบางวันก็สูญเสีย

ทุกความมั่นใจไปมากมาย

คนอื่นๆเมื่อมองไปเมื่อไร

ก็ดูจะเปล่งประกายกว่าฉัน

ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา

ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไป

ดอกไม้จึงบาน

คำว่าพยายาม

ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ

ความฝันเท่ากับหยาดเหงื่อรินรดไป

เพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์

นั้นเติบโตและสูงใหญ่

และคงต้องมีสักวัน

จะได้ดั่งใจสมปรารถนา

ไฟบนเวทีและสปอตไลท์

เปลี่ยนค่ำคืนที่มืดลงไปให้โลกทั้งใบ

คืนมาซึ่งความสดใส

เหมือนแสงอาทิตย์สว่างในใจของฉัน

รุ่นพี่สร้างไว้ได้ดีแค่ไหน

แต่ฉันก็จะสร้างสิ่งใหม่ให้ดียิ่งกว่า

ด้วยโชว์ที่สะดุดตา

และได้ชื่อว่าเป็นโชว์ของฉันเอง

วันที่ต้องหยุดพัก

เพราะร่างกายรับไม่ไหว

วันที่ต้องเจ็บใจ

จนแอบไปสะอื้นกี่ครั้ง

ไปโรงเรียนอยู่แล้ว

ซ้อมก็ยังต้องไป

ภาระในจิตใจ

เริ่มจะหนักเกินไปทุกๆวัน

แล้วจู่ๆเสียงก้องในใจ

อังกอร์จากใครกำลังเรียกฉัน

ความฝันเริ่มจากหยาดเหงื่อและน้ำตา

เหมือนยิ้มจากดอกไม้

ที่งดงามยามที่ฝนซา

ผลิบานไม่โรยรา

เพราะมีวันนี้ด้วยความพยายาม

ความฝันนั้นเป็นบ่อเกิดแห่งน้ำตา

ที่ไม่เคยจะยอมแพ้ต่อเภทภัย

ลมฝนกระหน่ำ

และคำวิงวอนทุกอย่าง

จะส่งให้บนฟ้าได้รับรู้

เต้นกันสุดชีวิตทุ่มเทลงไป

ร้องกันสุดชีวิตสื่อด้วยหัวใจ

เพราะรักจริงใช่ไหมจงอย่าลืมมัน

ใส่ลงไปทุกอย่างมีแรงเท่าไร

Oh

ความฝันต้องเกิดหยาดเหงื่อจึงได้มา

ใช้เวลาและค่อยเป็นค่อยไป

ดอกไม้จึงบาน

คำว่าพยายาม

ไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ

ความฝันเท่ากับหยาดเหงื่อรินรดไป

เพื่อให้เหล่าเมล็ดพันธุ์

นั้นเติบโตและสูงใหญ่

และคงต้องมีสักวัน

จะได้ดั่งใจสมปรารถนา